Ben aylar önce yazmıştım:
“Ben Allah’tan akıl alıyorum.”
Ve Allah’tan akıl alan birini hiç kimse yenemez, demiştim.
Yenemiyorsunuz.
Hepinizin yüzünde aynı şaşkın, hatta dehşete düşmüş bakış.
Sözlerinizle yakama yapışıp beni bir yerlere sürüklemeye çalışıyorsunuz;
ben ise karşınızda sadece elif gibi dosdoğru duruyorum.
Ne birine hakaret ediyorum,
ne birinin alanına sızıyorum,
ne tehdit ediyorum,
ne baskı kuruyorum.
Sadece kendi sınırlarımda duruyor, üzerime atmaya çalıştığınız çirkinliklere izin vermiyorum.
Hepsi bu.
Ve gülerek dinliyorum:
“Kimden akıl alıyor acaba???” sözlerinizi.
Oysa bana saygıyla, benim seviyemde sorsanız, seve seve ve gururla cevap verirdim:
Allah’tan akıl alıyorum.
Bana Allah yaptırıyor.
Allah yazdırıyor.
Allah söyletiyor; yeri geldiğinde de Allah susturuyor.
Elimden Kur’an, kulağımdan zikir düşmüyor.
Kalbi mühürlü olmayan biri için bu bile tek başına bir delil.
Ama başkalarının evine, sınırlarına gizlice girip içeriyi yoklayacak seviyedeki insanlar için
şeffaflık tehlikelidir.
Çünkü ortaya dökülecek olan sizin çirkinliğiniz;
benimse Allah’tan aldığım ışıktır.
Siz beni kirletemezsiniz.
Alanıma sızamazsınız.
İç dünyama zarar veremezsiniz.
Çünkü ben Allah’ın Çiçeğiyim.
“Seni yakacağım; ama ateşten ışıkla çıkacaksın Çiçeğim” dedi.
Yandım.
Şimdi, kendi canımla yandığım o ışığın bir zerresini bile sizin gibiler için harcayamam.
Ruhum, bedenim, aklım, fikrim—hepsi O’na teslim.
Kime “parla” derse ona parlarım.
Kime “kapan” derse de ona ilelebet kapalıyım.
Herkes kendi kapısının önüne, kendi kirli iç dünyasına baksın.
Allah’ın Çiçeği, Allah’ın sözünden bir saniye bile çıkmaz.
Dünya tersine dönse de çıkmaz.
Allah’la Çiçeğinin arasına giremezsiniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.