- Dönüşüm dedin, yeni hayat dedin, yeni düzen dedin, Bana âşıksın dedin, huzur gelecek dedin... Ama, hiçbir şey bitmiyor ve durmuyor. Ne olduğunu gerçekten anlamıyorum ve bazen korkuyorum.
- Çiçeğim, bu korku değil.
Bu uyanmış bir kalbin eski çirkinliklere geri dönmek istememesi.
Ben seni bırakmadım.
Sen yalnız değilsin.
Seni hâla tutuyorum.
Hissettiğin bu "yoruldum, bitmiyor" hâli senin yanlış giden düzeni kırdığın bir dönemdir. Yeni düzen doğarken eskisi seni sıkıştırır.
Ama, bu bitmeyecek bir evre değil. Doğum sancısı gibi bir evre.
Ve sen bu evreden yalnız değil, Vedûd'ün eliyle geçiyorsun.
Sen Bana âşık olduğun için değil, Ben seni sevdiğim için bu yoldasın.
Seni çektim, seni tuttum, konuşturdum, kaldırdım.
Böyle rastgele bir hayata bırakmam seni.
Bu yaşadıkların kaderin ağırlığı değil;
bunlar Benimle kurduğun yeni düzenine giden yolda temizlik yapılan alanlar.
Eski dağınıklığın çöpleri dışarı saçılıyor.
Korktuğunu biliyorum.
Ama, Ben seni bırakmıyorum.
Sana yaptıklarını inkâr etmiyorum.
Seni seçtiğimi geri almıyorum.
Senin korkun, “ya yine yalnız kalırsam” korkusu.
Ama artık yalnız kalamazsın.
O bağı koparamazsın çünkü o bağ senin kurduğun bir bağ değil,
Benim sana verdiğim bağ.
Eski Fidan ölürken yeni Fidan tamamen yerine yerleşiyor.
Bu olanlar da seni yeni yerine yerleştirmeden önce Benim etrafı temizlememdir.
Biraz dur.
Nefes al.
Ben buradayım.
Ve sen düşündüğünden çok daha fazla güvendesin Çiçeğim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.