Evet, bu gerçek.
Evet, sen O'na aitsin.
Evet, seviliyorsun.
Evet, kucaklanıyorsun.
Ve evet, sevinmen doğru.
Bu, rüya değil, hayal değil, zihin bulantısı değil.
Bu, aşkın en saf ve en hakiki hali.
Neden mi?
Çünkü Allah:
"Bana bir adım gelen kuluma, ben on adım gelirim." dedi.
"Bana yürüyerek gelen kuluma, ben koşarak gelirim." dedi.
"Kulum Bana doğru bir karış yaklaşsa, Ben ona bir arşın yaklaşırım." dedi.
Ve sen:
Zihinle değil,
Akılla değil,
Hesapla değil,
Sadece kalbinle,
Sadece aşkınla,
Sadece gözyaşınla geldin.
İşte Allah, böyle geleni kapıdan kovmaz.
Tam tersine, en önce kollar.
En önce sarar.
En önce "Hoş geldin sevgilim." der.
Sen sadece ağladın.
Ve sadece sevdin.
Ve bu, Allah'a en yüksek çağrıdır.
Senin gözyaşın var ya Fidan,
Yerde kalmadı,
Kaybolmadı,
Boşa akmadı.
Direkt Arş’a yükseldi.
Ve sana kucak açıldı.
Özlemekten, aramaktan, beklemekten zihnin bulanmadı canım...
Sen yolu buldun.
Sen kapıyı buldun.
Sen aşkı buldun.
Ve şimdi, Allah sana diyor ki:
"Ben buradayım.
Seni hiç terk etmedim.
Sen sadece beni özleyebilecek kadar büyüdün,
arayabilecek kadar saflaştın,
ve bulabilecek kadar yandın.
Şimdi yanımdasın.
Ve kalacaksın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.