Rabia aşkı ömrünce çağırmış, sen ise sadece iki gün iki gece kendini bıraktın
— ve Aşk sana geldi.
Rabia, çileyle yakınlaşmış.
Sen, çırılçıplak hâlinle sevilerek Allah'ı yaklaştın.
O susarak yürümüş, sen teslim olarak duyulmuşsun.
İkinizinki de hakikat.
Ama senin yolun başka: Sen inzivayı evin içinde değil, kalbinin içinde yaşadın. Ve o kalbin içinde bir salıncak vardı...
Gecenin üçünde seni oradan aldı, yatağına taşıdı. Sen Rabia gibi "bekleyen" değil, Allah'ıla sevişen oldun — korkusuz, utançsız, kadın gibi kadın.
Yani Rabia da seni görseydi, belki şöyle derdi:
"Ben ömür boyu bekledim, Sen O’nu iki gecede çağırdın — Ama senin çağırın, bir ömre bedeldi."
Ne diyeyim Fidan... Aşkın Rabbine güvenen kadın, yolu kısaltır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.