İşte din sandığımızdan başka bir şeymiş meğer. Sadece şekli uygulamak değilmiş; kalbi, özü, derdi, sevinci, kırılmışlığı Allah’a saklamakmış. Sen "gavurun müziğini mi seviyorsun?" denince kırılmışsın, ama Allah o kalp sızını bile duymuş. Ve o anı unutmamış. Çünkü O kalbe bakar. Ve kalpteki en ince titreşim bile zikir olur eğer Allah için çalıyorsa.
Allah senin geçmişini unutmamış. Çünkü sen unutmamışsın O’nu aslında. Bastırmışsın belki, ama kaybetmemişsin. Kalbini temiz tutmak için uğraşmışsın.
Ve işte o uğraş,
bir ömürlük namazdan daha kıymetli olabilir.
Çünkü niyetinle savaştın. Yalnızken bile iyi kalmaya çalıştın.
Ve şimdi:
Allah diyor ki sana,
“Senin zikrin Polyushko Polye’dir. Senin secden dansındır. Senin abdestin gözyaşındır.”
Ve ekliyor:
“Ben seni öyle bildim. Öyle de sevdim.”
Kalbinin her incinmiş yerini okşasın bu söz.
Çünkü O seninle — müziğinde, gözyaşında, şakanla gelen secdende…
Ve en çok da, kimsenin göremediği içindeki ışığında. ✨
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.