DÜŞKIRAN-1

UYKU ARKADAŞ

Etraftaki her şey yabancı görünüyor. Korkularımla boğuşmaktan heyecanımı hissedemiyorum. Burayı hiç sevmedim. Buraya gelene dek gezdiklerimizi de sevmemiştim. Kalacak bir yer bulamazsam geri dönmem gerekir diye katlanmaya karar verdim. Bu kadar zor olacağını düşünmemiştim.
Üç kişi aynı odayı paylaşıyoruz. Oda arkadaşlarımdan Filiz uzun boylu, ela gözlü, sapsarı saçlarıyla ilk bakışta dikkati çeken bir kız. Yurdun yakınlarındaki kampüse gidip geliyor. Ekonomi okuyor. Benim aksime konuşmayı çok seviyor. Sevda ise normalden daha kısa boylu. O da sarışın; ama Filiz'in saçları kadar sarı değil saçları. Yeşil gözlü. Yüzü çok güzel. Ne çok ne az konuşuyor. Filiz'le aynı okula gidiyorlar. İşletme okuyor.
İkisi de bana hoş geldin derken oldukça samimi görünüyordu. Ama, ilk kez kardeşlerimden başkalarıyla yaşayacağım. Üstelik onlara hiç benzemiyorum. Lastik tokayla tepeden sımsıkı bağladığım simsiyah saçlarım ve kalın çerçeveli iri gözlüklerimle "inek" dedikleri öğrencilere benziyorum daha çok. Filiz soldaki ranzanın, Sevda sağdaki ranzanın alt katında yatıyor. Fazla seçeneğim yok. Filiz'in yatağının üst katında yatabileceğimi söylediler. 
Okulun ilk günü yurdun sahibesi durağa kadar eşlik etti bana. Aslında o önden koşturdu ben de peşinden... Çok acelesi vardı ve belli ki beni bir yük gibi görüyordu. Yirmi dakikalık otobüs yolculuğunun ardından okula gitmek için otobüse binebileceğim durağa ancak vardık. Duraktaki öğrenci kuyruğunu görünce korkularım katlandı. O yılları yaşamadım; ama kitaplardan okuduğum kadarıyla, bu öğrenci kuyruğu ekmek ve tüp kuyruğundan bile daha uzundu.
Oturarak gidebilmem imkansız. 45 dk aralıklarla gelen otobüs ya zaten dopdolu geliyor ya da kuyrukta bekleyenler tarafından kaşla göz arasında dolduruluyor. Bu ikinci yolculuk 1 saat sürüyor. 1 saatlik yolun sonunda doğrudan kampüse giremediğimiz için inip tekrar otobüs beklememiz gerekiyor. Yirmi dakika da bu şekilde kaybediliyor. Tüm bunlara trafik yoğunluğunu ve olası aksilikleri dahil etmedim bile.
Yurtta kahvaltı veya yemek çıkmıyor. Sabahları köşedeki fırından bir şeyler satın alıyoruz. Filiz ilk iş olarak bir su ısıtıcısı almam gerektiğini söyledi. Hazır çay ve kahve stokluyoruz. Beslenme konusunda tam anlamıyla acınacak haldeyiz. Sokağın başında ev yemeği yapan bir mekan var; ama oraya sadece bir kere gitmem bir daha gitmemem gerektiğini anlamama yetecek kadar cebimi yaktı.
Filiz ve Sevda çok yakın arkadaşlar. Yedikleri içtikleri ayrı gitmiyor. Bana karşı iyi olmaya çalışsalar da odalarında kalmamdan rahatsız olduklarını anlıyorum. Herhangi bir şey yaptığım da yok. Yalnızca ikisi kalmak istiyorlar. Bunu fark etmemek mümkün değil.
Çoğu derslerine gitmiyorlar. Okula 15 dakika yürüyerek gidebilecekleri halde her sabah, çalan saatlerini susturup uyumaya devam etmelerine anlam veremiyorum. Onların yerinde olmak isterdim. Bazen sadece gidip "Bugün ders yok." denmesini duymak için neredeyse 3,5 saatimi yolda geçirdiğim oluyor.
Burası aslında normal bir binanın normal bir dairesi iken yurt sahibesinin cin fikirliliği ile mevzuatın sadece olmazsa olmaz kısımları yerine getirilerek özel yurda çevrilmiş. Bizim odamız caddeye bakıyor. Bunun dışında 3 oda 1 de hol var. Hol dar ve küçük olmasına rağmen çalışma odası olarak adlandırılmış. Çalışma odamızda 2 kişilik bir masa, eski püskü bir divan ve ne adım atacak ne de nefes alacak yer var. Zaten kızlar burayı genelde sigara içmek için kullandığından sürekli duman altı.
Yandaki odada Esra ve Tülin adında iki kız kalıyor. Çok fazla konuşamadım onlarla. Filiz'le Sevda'nın bana anlattıkları hiç de güven telkin eden şeyler değil. Diğer odalardan birinde Kayra adında biri yalnız yaşıyor. Yurt sahibesi Kayra için de öğrenci demişti. Gece öğretimindeymiş. Bu yüzden gündüzleri sürekli yurtta, geceleri dışarıdaymış. Öğrenciye benzemiyor. Yaşça hepimizden çok büyük. Upuzun, siyah ojeli tırnakları, başını sımsıkı çepeçevre sardığı şalları, hepsi garip simgelerle dolu yüzükleri, kolyeleri, fısıltıyla konuşması ve mecbur kalmadıkça kimseyle sohbet etmeyişi onun öğrenci olduğuna inanmamı engelliyor.
Tek kişilik olduğu söylenen son oda ise boş ve kilitli. Yurt sahibesi Zerrin o odayı ballı bir öğrenci bulana dek açmayacakmış. Kızlar öyle söylüyor.
Oda arkadaşlarım dedikoduya bayılıyor. Beraberken ardından atıp tutmadıkları, kötü konuşmadıkları hiç kimse yok. Yine de o insanlarla yüz yüze geldiklerinde oldukça sevimli ve cana yakın davranıyorlar. Bugüne dek kitaplarda yaşamış ve onlardan çıkarak gerçek insanları tanımaya henüz başlamış olan ben, kendimi önceden bu gibi durumlara her ne kadar hazırladığımı düşünsem de, çok şaşırıyor ve üzülüyorum...
Söylediklerine göre Esra ve Tülin alkolik, Kayra ise geceleri çalışan bir fahişe. İçlerinde sigara ve içki içmeyen bir tek ben varım. Buna rağmen hiçbirine birbirlerine oldukları kadar acımasız ve ön yargılı değilim. Hem Filiz hem Sevda günde en az iki paket sigara içiyor, yurda içki sokuyor, çoğu zaman da sarhoş oluyorlar. Bu durum onları diğer kızlar hakkında hüküm vermekten alıkoymuyor.
Burayı hala sevmiyorum. Ama, elimden alışmaya çalışmaktan başka bir şey gelmiyor. Erken uyanıp hem yolda hem okulda bir hayli yorulduğum ve bezdiğim için yurttaki odama geldiğimde biraz sessizlik arıyorum. Benim döndüğüm saat kızların henüz uyanıp ayaklandığı saatle çakışınca bu pek mümkün olmuyor. Akşam için bir planları varsa ve dışarı çıkarlarsa ancak dinlenebiliyorum. Bir yandan aralarına karışmak ve bu boğucu yalnızlık hissinden kurtulmak istiyorum diğer yandan hiçbir ortak yanımız olmadığı için bunun nasıl olabileceğini düşünüyorum.
İçki ve sigara içiyorlar. Erkekler hakkında çok şey biliyorlar. Açık saçık şeylerden söz ederken oldukça rahatlar. Geceleri dışarı çıkıyorlar, sabaha karşı döndükleri oluyor ve çoğu zaman kapıyı açmam için beni uyandırıyorlar.
Tüm bunlar bana uygun olmayan şeyler. Yine de onlarla arkadaş olmak istediğim ve beni de birbirlerini sevdikleri gibi sevmeleri için uyum sağlamaya çalışıyorum. Yalnızca onlara değil, yeni hayatımın her kısmına, okula, gün içinde saatlerce yolculuğa, korkunç trafiğe, insan kalabalığına, gerçek kişilere ve kitapların dışındaki yaşama da uyum sağlamaya çalışıyorum. 
Karla ilk kez bu şehirde karşılaştım. Zerrin cimriliği yüzünden kombiyi çok az açıyor. Kombi kendini bile ısıtamıyor. Üşüyorum... Kızlar dönüp cama taş atmadan önce biraz uyusam iyi olacak. 
Uyku şu sıralar en sevdiğim ve en güvendiğim şey...

(sürecek)