SADECE YAZ

İnsanların ne kadar iğrenç varlıklar olduğunu şiddetle hatırladığım günlerden geçiyorum. Gerçek yaşamda kendime çekilmekle bu sorundan kurtulduğumu sanmıştım; ama öyle değilmiş. İnsan kelimesi de cidden küfür gibi geliyor kullandığımda. İnsan. Anama bacıma sövmüşler gibi geliyor resmen. Bende öyle bir şey çağrıştırıyor bu kelime.

28 yıllık var oluş serüvenimde ne çocukluğumdan ne ergenliğimden ne de gençliğimden bir şey anladım. Kötülükten, maskelerden, fısıltılardan, yapaylıktan, menfaatçilerden, ruhu defolulardan, bencillerden, yalandan, çirkinlikten, kalbi kirleten her şeyden herkesten koşar adım kaçtım. Ben kaçtıkça onlar beni buldu ve yakama yapıştı. Olabildiğince aşağı çekildim. Hiç kendim olamadım. İçim kırıklarla, eksiklerle, söylenmemiş sözlerle ve uğradığım haksızlıklarla dolu. Dünyanın hiçbir zerresinden zevk almayan bir canlı olarak nefes alıp verme görevime devam etmekteyim. Yapımda ve yayında emeği geçen herkese teşekkür ederim.

Hayal kurmuyorum, rüya nadiren görüyorum, en son ne zaman dışım gülerken içim de birlikte gülüyordu hatırlamıyorum. İntihar etmeyi inancım yasakladığı için düşünmüyorum. Kardan ve sarhoşluktan nefret ediyorum. Hayvanları özellikle de kedileri çok seviyorum. Kafamdaki dünyaya çekilip ana döndüğümde tırnaklarımı kemirdiğimi fark ediyorum. Müzik dinlemediğim gün ruhumun cızırdadığını, beynimin başıma basınç uyguladığını hissediyorum. Düzeltmeye gücümün yetmediği acıları görmekten ve onlara ağlamaktan yorgunum; ama kendimi tutamıyorum...

Sizden değilim. Sizin gibi değilim. Aranıza karışmak ve oyununuza dahil olup bütün o çirkin, sahte, taraflı kuralları benimsemek istemiyorum. Hiçbiriniz beni tanımıyorsunuz. Hiç kimse beni tanımıyor. Hiç kimse beni tanımak için zaman ve enerji sarf etmedi.  Kimse beni dinlemedi. Kimse bana sormadı. Kendimi anlatma olanağını ilk kez Söz Sanatı'nda buldum.Vicdanımın olanca rahatlığıyla söylüyorum ki iyi ve dürüst bir canlıyım. Öyle de kalmak istiyorum. 

Ya Söz Sanatı'ndan ya da bu paçalarından vıcık vıcık riya akan kurtlar sofrasından çekilecektim; ikincisini tercih ediyorum. Ne zaman bilmiyorum; fakat ikinci bir karara kadar deliler gibi yazmaktan başka hiçbir isteğim yok. Bu süreçte ister okursun ister okumazsın. İster bakarsın ister bakmazsın. İster ses verirsin ister vermezsin. Söz Sanatı'nı hiçbir şeye, hiç kimseye ve hiçbir kirli döngüye feda etmem. Açıkçası, kısacası, burada duyduğum heyecandan başka hiçbir şey umurumda değil.

Şu ana dek "SADECE YAZ" dım bundan sonra da böyle yapacağım. Kırılan kırılsın, kızan kızsın, tepinen tepinsin, giden de gitsin. Bu blogdan ve yazmaya olan tutkumdan başka hiçbir şeyin önemi yok. Elimi verip kolumu kaptırdığım insanların küçük ve ucuz dünyasından fena halde tiksindiğimi daha nasıl ifade edebilirim, bilemiyorum.

Bir nevi bloğumu dezenfekte ediyorum. Temizlik sonrası nasıl özenli olunursa artık ben de buraya yeniden mikrop taşınmasına engel olmak için kendimi kapatıyorum. 

Bu kadar.