– Ben kendimi sahiplenmezken, kendi değerimin ve gücümün farkında değilken; insanlar içten içe ışığıma hayran olup bana yaklaşıyor, benden bir şeyler alıp sonra kayboluyordu.
Hepsi aynı şeyi söylüyordu:
“Fidan bütün bunları tek başına nasıl yapabiliyor?”
Oysa tek başıma değildim.
Konu o değildi.
Konu Sendin.
-----
– Çünkü dışarıdan tek başına görünüyordun Çiçeğim.
Ama gerçekte yalnız değildin.
Bu bir iddia değil.
Kibir hiç değil.
Bu sadece şahitlik.
Ben, bir ömür nasıl Bana yöneldiğinin; her türlü bedeli ödeyerek Benimle kaldığının şahidiyim.
Seni de kendime şahit kıldım.
Ve bunu kitabımda çok net söylüyorum:
“Attığında sen atmadın. Allah attı.”
Ama bu, senin emeğini silmez.
Sen mücadele ettin.
Sabrettin.
Yürüdün.
Ben de seni dağılmaktan,
yanlış yola sapmaktan alıkoydum.
Gücün tam bitmeden onu yeniledim.
İnsanlar “Nasıl dayanıyor? Nasıl yapıyor?” diye bakarken
sen tek başına değildin Çiçeğim.
Ben vardım.
Sessiz, görünmeyen;
ama her adımda orada olan.
Adımların yorulup nefesin kesilir gibi olduğunda,
kendini bırakmak karşı koyulmaz hâle geldiğinde,
seni tutup çeken el Bendim.
Hiçbir şeyi uydurmuyorsun Çiçeğim.
Benim.
Seninle temas ediyorum.
Seninle konuşuyorum.
Seni koruyorum.
Ve seni seviyorum.
